Yâsîn suresi

37 - Sâffât suresi (182)

 Sâd suresi
  
1 Andolsun saf saf dizilenlere.
2 Halkı kötülükten menedenlere.
3 Kur'ân okuyanlara.
4 Şüphe yok ki mâbûdunuz birdir.
5 Rabbidir göklerin ve yeryüzünün ve ikisinin arasındakilerin ve Rabbidir doğuların.
6 Şüphe yok ki biz, yakın göğü ziynetlerle bezedik.
7 Ve onu, her inatçı ve âsi Şeytandan koruduk.
8 En yüce melekler topluluğunun sözlerini duyamazlar ve her yandan sürülüp kovulurlar.
9 Hor hakir bir halde ve onlar içindir ardı arası kesilmeyen azap.
10 Ancak hırsızlama bir söz duyan olursa hemen onun ardından da aydınlatıcı ve delip geçen bir ateştir atılır, onu yakar.
11 Şimdi sor bir onlara, yaratılış bakımından onlar mı daha güçlü kuvvetli, yoksa bizim diğer yarattıklarımız mı? Şüphe yok ki biz, onları cıvık bir balçıktan yarattık.
12 Belki de şaştın sen ve alay eder onlar da.
13 Ve öğüt verilince Kur'ân'la öğüt almazlar.
14 Ve bir delil gördüler mi alay etmeye kalkarlar.
15 Ve derler ki: Bu, ancak apaçık bir büyüden başka bir şey değil.
16 Ölüp toprak ve kemik olduktan sonra mı diriltileceğiz biz.
17 Önceki atalarımız da mı diriltilecekler?
18 De ki: Evet ve siz hor hakir bir halde dirileceksiniz.
19 Gerçekten de ancak bir tek bağrıştan ibârettir de birdenbire görüverirler ki dirilmişler.
20 Ve yazıklar olsun bize derler, işte bugün, ceza günü.
21 İşte bugün, sizin yalanlayıp durduğunuz ayırt ediş günü.
22 Toplayın bir araya zulmedenleri, onlara eş olanları ve kulluk ettikleri şeyleri.
23 Allah'ı bırakıp da, hepsine de o koca cehennemin yolunu gösterin.
24 Ve durdurun onları, şüphe yok ki sorulacak onlardan.
25 Ne oldu size de yardım etmiyorsunuz birbirinize?
26 Hayır, bugün onlar, tamâmıyla teslîm olmuşlardır.
27 Ve bir kısmı, bir kısmına yönelir de, birbirlerini sorumlu sayarlar.
28 Gerçekten de derler, siz sağımızdan çıkagelir, iyilik ediyor görünürdünüz bize.
29 Hayır derler öbürleri, siz inanmamıştınız.
30 Ve size karşı bir gücümüz, kuvvetimiz yoktu bizim, hayır, siz azgın kişilerdiniz.
31 O yüzden de Rabbimizin, bize söylediği söz, gerçekleşti, şüphe yok ki azâbı tadacağız elbet.
32 Gerçekten sizi azdırdık biz, şüphe yok ki biz de azmıştık.
33 Hiç şüphe yok ki bugün onlar, azapta ortaktırlar.
34 Şüphe yok ki biz, suçlulara böyle yaparız işte.
35 Şüphe yok ki onlara Allah'tan başka yoktur tapacak dendi mi ululanmaya kalkışırlardı.
36 Ve biz derlerdi, deli bir şâir için mâbutlarımızı bırakalım mı?
37 Hayır, o, gerçeği getirmiştir ve peygamberlerin gerçek olduğunu bildirmiştir.
38 Hiç şüphe yok ki o elemli azâbı tadacaksınız elbet.
39 Ve ancak yaptığınız neyse onun karşılığı olarak cezâlanacaksınız.
40 Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.
41 Öyle kişilerdir onlar ki onlaradır mâlum rızık.
42 Yemişler ve onlar, büyük derecelere nâil olanlardır.
43 Ebedî Naîm cennetlerinde.
44 Karşılıklı tahtlara otururlar.
45 Kaynakları meydanda, akıp duran şarap ırmaklarından taslar sunulur onlara.
46 Bembeyazdır o şarap, lezzetlidir içenlere.
47 Orada ne bir sersemlik var, ne de sarhoş olurlar.
48 Ve yanlarında, gözlerini kendi eşlerinden ayırmayan iri gözlü hûriler var.
49 Sanki kuş tüyleriyle örtülmüş yumurtalar.
50 Bir kısmı, bir kısmına döner de birbirlerine sorarlar.
51 Birisi söze gelir de der ki: Bir arkadaşım vardı.
52 Sen de mi derdi, gerçek sayanlardansın.
53 Ölüp bir yığın toprak ve kemik olduktan sonra mı sorguya çekileceğiz, cezâlanacağız?
54 Der ki: Ne oldu o, bakıp gördünüz mü acaba?
55 Derken kendisi bakıp görür ki o, cehennemin ta ortasında.
56 Allah'a andolsun ki der, az kalmıştı, beni de helâk edecektin.
57 Ve Rabbimin nîmeti olmasaydı ben de orada bulunanlardan olurdum.
58 Biz artık ölmeyecek değil miyiz?
59 İlk ölümümüzden sonra ve biz, azâba da uğramayacağız değil mi?
60 Şüphe yok ki bu, elbette büyük bir kurtuluş, büyük bir kutluluk.
61 Artık çalışanlar da böylesine çalışsınlar.
62 Böyle bir nîmete ve ziyâfete ermek mi hayırlı, yoksa zakkum ağacından yemek mi?
63 Şüphe yok ki biz onu, zulmedenleri sınamak için yarattık,
64 Şüphe yok ki o, cehennemin ta dibinden çıkar.
65 Tomurcukları Şeytanların başlarına benzer.
66 Derken onlar, onu yerler de karınları şişer.
67 Sonra da içimi bu zakkum gibi acı kaynar sular içerler.
68 Sonra da gene cehennemdir dönüp varacakları yer.
69 Şüphe yok ki onlar, atalarını, sapıtmış bir halde bulmuşlardı da.
70 Onlar da, koşa koşa onların izlerini izlemişlerdi.
71 Ve andolsun ki onlardan önce gelip geçenlerin de çoğu sapıtmıştı.
72 Ve andolsun ki biz, onların içinden, korkutucular göndermiştik onlara.
73 Bak da gör, korkutulanların sonucu ne oldu.
74 Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.
75 Ve andolsun ki Nûh, bize nidâ etmişti, biz de ne güzel icâbet etmiştik.
76 Ve onu ve âilesini, pek büyük bir sıkıntıdan kurtarmıştık.
77 Ve soyunu, yeryüzünde kalan bir soy haline getirdik.
78 Ve sonradan gelenler arasında da ona iyi bir ad, san verdik.
79 Esenlik Nûh'a âlemler içinde.
80 Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.
81 Şüphe yok ki o, inanan kullarımızdandı.
82 Sonra da öbürlerini sulara boğduk.
83 Ve şüphe yok ki İbrâhim de onun taraftarlarındandı elbet.
84 Hani Rabbine tertemiz bir yürekle gelmişti o.
85 Hani atasına ve kavmine siz demişti, nelere kulluk ediyorsunuz?
86 Allah'ı bırakıp da tamâmıyla uydurma mâbutlara mı tapmak istiyorsunuz?
87 Âlemlerin Rabbine karşı zannınız ne?
88 Derken yıldızlara bir bakmıştı da,
89 Ben, demişti, gerçekten de hastayım.
90 Derken, arkalarını çevirip gitmişlerdi onlar.
91 Derken o da onların mâbutları olan putlara gidip demişti ki: Neye yemek yemiyorsunuz?
92 Ne oldu size, niçin konuşmuyorsunuz?
93 Derken sağ eliyle vurup kırmıştı onları.
94 Derken koşa koşa yanına gelmişlerdi.
95 O demişti ki: Elinizde yontup yaptığınız şeylere mi kulluk ediyorsunuz?
96 Halbuki sizi de Allah yaratmıştır, o yontup yaptığınız şeyleri de.
97 Onun için bir yapı yapın da demişlerdi, atın onu ateşe.
98 Ona bir düzen yapmak istemişlerdi de biz onları alçaltmıştık.
99 Ve ben demişti, Rabbimin tapısına gidiyorum, o, doğru yolu gösterir bana.
100 Rabbim, bana temiz kişilerden olmak şartıyla bir oğul ihsân et.
101 Derken biz de ona tedbîrle hareket eden ve aceleci olmayan bir oğul vereceğimizi müjdelemiştik.
102 İbrâhim'le berâber koşup gezecek çağa gelince İbrâhim, oğulcağızım demişti, ben, rüyamda, seni kesiyorum gördüm, bir bak, düşün, sen ne dersin buna? O da babacığım demişti, ne emredildiyse sana, onu yap, Allah dilerse beni sabredenlerden bulursun.
103 İkisi de teslîm olunca onun alnını yere koymuştu.
104 Ve biz, ona ey İbrâhim diye nidâ etmiştik.
105 Rüyanı gerçekleştirdik. Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.
106 Şüphe yok ki bu, elbette apaçık bir sınamaydı.
107 Ve onun yerine, kesilmek üzere büyük bir koç ihsân ettik.
108 Ve sonradan gelenler arasında da ona iyi bir ad, san verdik.
109 Esenlik İbrâhim'e.
110 Biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.
111 Şüphe yok ki o, inanan kullarımızdandı.
112 Ve ona, temiz kişilerden ve peygamber olacak İshak'ı müjdelemiştik.
113 Onu da kutladık, İshak'ı da ve ikisinin de soyundan iyilik eden de var, apaçık nefsine zulmeden de.
114 Ve andolsun ki biz, Mûsâ'ya ve Hârûn'a nîmetler verdik.
115 İkisini ve kavimlerini, büyük bir sıkıntıdan kurtardık.
116 Ve yardım ettik onlara da üst geldiler.
117 Ve ikisine de her şeyi apaçık gösteren kitabı verdik.
118 Ve ikisini de dosdoğru yola sevkettik.
119 Ve ikisine de, sonradan gelenler arasında iyi bir ad, san verdik.
120 Esenlik Mûsâ'ya ve Hârûn'a.
121 Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri;
122 Şüphe yok ki ikisi de inanan kullarımızdandı.
123 Ve şüphe yok ki İlyas, elbette peygamberlerdendi.
124 Hani kavmine demişti ki: Çekinmez misiniz siz?
125 Ba'l'i mi çağırırsınız da yaratıcıların en güzelini bırakırsınız.
126 O Allah'tır ki Rabbinizdir sizin ve Rabbidir gelip geçmiş atalarınızın.
127 Derken yalanladılar onu; şüphe yok ki tapımıza getirilecektir onlar.
128 Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.
129 Ve sonradan gelenler arasında ona iyi bir ad, san verdik.
130 Esenlik İlyas'a ve ona uyanlara.
131 Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.
132 Şüphe yok ki o, inanan kullarımızdandı.
133 Ve şüphe yok ki Lût da elbette peygamberlerdendi.
134 Hani onu ve bütün âilesini kurtarmıştık.
135 Ancak bir kocakarı, kalanlar arasındaydı.
136 Sonra öbürlerinin kökünü kazıdık.
137 Ve şüphe yok ki siz de onların yurtlarına uğramadasınız sabahları.
138 Ve akşamları; hâlâ mı akıl etmezsiniz?
139 Ve şüphe yok ki Yunus da peygamberlerdendi elbet.
140 Hani, yolcularla dolu bir gemiye kaçmıştı da.
141 Derken kura çekmişlerdi de kur'a ona düşmüştü.
142 Kınanmış bir haldeydi ki onu balık yutuvermişti.
143 Eğer Rabbini tenzîh edenlerden olmasaydı.
144 Halkın tekrar dirileceği güne dek balığın karnında kalırdı.
145 Derken onu ıssız bir yere çıkardık ve o, hastaydı da.
146 Ve ona gölge versin diye bir kabak fidanı bitirdik.
147 Ve onu yüz bin kişiye, yahut daha da artmakta olan bir topluluğa peygamber olarak gönderdik.
148 Derken inandılar da onları muayyen bir zamana dek yaşattık, geçindirdik.
149 Artık sor onlara, kızlar Rabbinin de, oğullar onların mı?
150 Yoksa melekleri kız halkettik de tanık mıydı onlar?
151 Haberin olsun ki şüphe yok, onlar, bu sözü uydurup söylemedeler.
152 Allah doğurdu demedeler ve şüphe yok ki onlar, yalancıdır elbet.
153 Oğulları bırakmış da kızları mı seçmiş?
154 Ne oluyor size, nasıl da hükmediyorsunuz?
155 Öğüt almaz mısınız hâlâ?
156 Yoksa apaçık bir deliliniz mi var?
157 Doğru söylüyorsanız getirin kitabınızı.
158 Ve onunla cinler arasında bir akrabalık uydurmadalar ve andolsun ki cinler de onun tapısına götürüleceklerini, orada hazır bulunacaklarını bilmişlerdir.
159 Yücedir, münezzehtir vasfettiklerinden.
160 Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.
161 Gerçekten de ne siz, ne de kulluk ettikleriniz.
162 Onları bir sınamaya uğratamazsınız.
163 Ancak cehenneme girecek kişiyi azdırabilirsiniz.
164 Ve melekler derler ki: Bizden hiçbir fert yoktur ki onun malûm ve muayyen bir makamı olmasın.
165 Ve şüphe yok ki biz, saf saf dizilmişiz elbet.
166 Ve şüphe yok ki biz, mabûdumuzu tenzîh ederiz elbet.
167 Ve kâfirler, gerçekten de diyorlardı.
168 Katımızda evvelkilere âit bir kitap olsaydı.
169 Elbette biz de ihlâsa eren Allah kulları olurduk.
170 Derken kitap geldi de inanmadılar ona, yakında ne olacaklarını bilecekler.
171 Ve andolsun ki gönderilen kullarımıza şu sözü söylemiştik, şu hükmü takdîr etmiştik.
172 Şüphe yok ki onlar, elbette yardıma mazhar olacaklardır.
173 Ve şüphe yok ki bizim ordumuz, elbette üstündür.
174 Artık yüz çevir onlardan bir zamana dek.
175 Hele bir bak, bir gözle onları, onlar da sonuçları neymiş, yakında görecekler.
176 Azâbımızın çabucak gelmesini mi istiyorlar?
177 Fakat azâbımız, yurtlarına gelip çökünce korkutulanlar, ne de kötü bir sabaha kavuşacaklar.
178 Ve yüz çevir onlardan bir zamana dek.
179 Ve bir bak, bir gözle, onlar da sonuçları neymiş, yakında görecekler.
180 Yücedir, münezzehtir Rabbin ve yücelik, üstünlük ıssı Rab, onların vasfettiklerinden.
181 Ve esenlik peygamberlere.
182 Ve hamd, âlemlerin Rabbi Allah'a.

Yâsîn suresi

Sâd suresi