Furkân suresi

26 - Şu’arâ suresi (227)

 Neml suresi
  
1 Tâ sîn mîm.
2 Bunlardır gerçekle bâtılı açıklayan kitabın âyetleri.
3 Kendine kıyacaksın inanmıyorlar diye âdetâ.
4 Dileseydik gökten bir delîl indirirdik onlara, onun karşısında başlarını eğerlerdi, kalakalırlardı.
5 Rahman katından, Kur'ân'ın yeni bir âyeti indi mi, hemen yüz çevirirler ondan.
6 Gerçekten de yalanladılar, artık yakında alay ettikleri şeyin haberleri gelip çatacak onlara.
7 Bakmazlar mı yeryüzüne, nice güzelim nebatlar bitirdik çifter çifter orada.
8 Bunda bir delil var elbette ve çoğu inanmaz gene de.
9 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
10 An o zamanı ki hani Rabbin, Mûsâ'ya, git zâlimler topluluğuna diye nidâ etmişti,
11 Firavun'un kavmine, hâlâ mı çekinmeyecekler?
12 Mûsâ, Rabbim demişti, gerçekten de beni yalanlarlar diye korkuyorum.
13 Gönlüm daralır, dilim açılmaz, sen Hârûn'u gönder.
14 Ve bir de onlara karşı suçum var, korkarım, öldürürler beni.
15 Rab, hayır dedi, ikiniz de, delillerimizle gidin, şüphe yok ki biz, sizinleyiz, her şeyi duyarız.
16 Firavun'un tapısına geldiler de biz dediler, şüphe yok ki âlemlerin Rabbinin peygamberleriyiz.
17 İsrâiloğullarını bizimle gönder.
18 Firavun, sen dedi, çocukken içimizde büyüyüp yetişmedin mi ve ömrünün nice yılını aramızda geçirmedin mi?
19 Ve o yaptığın işi de yaptın ve sen, nankörlerdensin.
20 Mûsâ, o işi yaptım ama dedi, o vakit cahillerdendim.
21 Korktuğumdan da hemen kaçtım sizden, derken Rabbim bana peygamberlik verdi ve beni, peygamberler zümresine aldı.
22 Verdiğin nîmeti başıma kakıyorsun ama bu da, İsrâiloğullarını kendine kul edindiğinden meydana gelen bir şeydi.
23 Firavun, âlemlerin Rabbi nedir ki, dedi.
24 Mûsâ, göklerin ve yeryüzünün ve ikisinin arasındakilerin Rabbi, dedi, iyice bilip anlıyorsanız.
25 Firavun, etrafındakilere, işitiyor musunuz? dedi.
26 Mûsâ, sizin de Rabbinizdir dedi, sizden önce gelip geçen atalarınızın da Rabbi.
27 Firavun, gerçekten de dedi, size gönderilen peygamberiniz, mutlaka deli.
28 Mûsâ, doğunun da Rabbidir dedi, batının da ve ikisi arasında bulunanların da düşünüp akıl ediyorsanız.
29 Firavun, eğer dedi, benden başka bir mâbut kabûl edersen seni mutlaka zindana atılmışlara katarım, hapsederim.
30 Mûsâ, ya sana dedi, apaçık bir delil gösterirsem,
31 Firavun, doğru söyleyenlerdensen hadi dedi, göster onu.
32 Mûsâ, sopasını attı, sopa hemen apaçık görünen koca bir ejderhâ oldu.
33 Elini koynundan çıkardı, derhal bakanlara parıl parıl parlayan bembeyaz bir el göründü.
34 Firavun, yanındaki ileri gelenlere, gerçekten de dedi, bu, pek bilgili bir büyücü.
35 Sizi, büyüsüyle yurdunuzdan çıkarmak istiyor, ne buyurursunuz şimdi?
36 Ona ve kardeşine bir zaman mühlet ver dediler ve şehirlere, büyücüleri toplayıp getirecek adamlar yolla da.
37 Adamakıllı bilgili bütün büyücüleri tapına getirsinler.
38 Muayyen bir günün muayyen bir zamânında büyücüler toplandı.
39 Halka da denildi ki siz de toplanıyor musunuz?
40 Umarız ki üst gelirlerse biz de büyücülere uyarız.
41 Derken büyücüler gelince Firavun'a üst gelirsek dediler, bize bir mükâfat var mı?
42 Firavun, evet dedi, siz o zaman yakınlarımdan olursunuz.
43 Mûsâ, onlara, atacağınız şeyleri atın dedi.
44 İplerini sopalarını attılar ve Firavun'un yüceliği hakkı için dediler, biz elbette üst olacağız.
45 Derken Mûsâ da sopasını attı, sopa, hemen onların düzüp meydana getirdiği şeyleri yutmaya başladı.
46 Büyücüler, derhal secdeye kapandılar.
47 Alemlerin Rabbine inandık dediler.
48 Mûsâ ve Hârûn'un Rabbine.
49 Firavun, size izin vermeden inandınız ha dedi, şüphe yok ki o, sizin büyüğünüz, büyüyü o öğretti size; şimdi anlarsınız siz, mutlaka ellerinizi, ayaklarınızı çaprazvari kestireceğim ve hepinizi de astıracağım.
50 Zararı yok dediler, şüphe yok ki biz, dönüp Rabbimize varacağız.
51 İlk inananlardan olduğumuz için umarız ki Rabbimiz hatâlarımızı yarlıgar.
52 Ve Mûsâ'ya, kullarımı geceleyin yola çıkar, şüphe yok ki ardınızdan gelecekler diye vahyettik.
53 Firavun, şehirlere asker toplayan adamlar yolladı.
54 Bunlar, hiç şüphe yok azlık bir topluluk.
55 Ve hiç şüphe yok ki gene de bizi kızdırmadalar.
56 Bizse onların şerrine karşı uyanık ve kuvvetli bir topluluğuz diye haberler gönderdi.
57 Derken onları bahçelerden, kaynaklardan sürüp çıkardık.
58 Ve defînelerden ve güzelim yerlerden ettik.
59 Böyle işte ve oralara İsrâiloğullarını mîrasçı kıldık.
60 Firavun'a uyanlar, gün doğunca İsrâiloğullarının artlarına düştüler.
61 İki topluluk da birbirini görünce Mûsâ'nın arkadaşları dediler ki: Mutlaka bize yetişecekler.
62 Mûsâ, hayır dedi, şüphe yok ki Rabbim bana yol gösterecek.
63 Derken Mûsâ'ya, sopanı denize vur diye vahyettik. Vurunca deniz hemen yarıldı ve her parçası, koca bir dağa döndü.
64 Öbürlerini buraya yaklaştırdık.
65 Mûsâ'yı ve onunla berâber bulunanların hepsini kurtardık.
66 Sonra öbürlerini sulara garkettik.
67 Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
68 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
69 Onlara oku İbrâhim'e âit haberi.
70 Hani atasına ve kavmine, neye tapıyorsunuz demişti.
71 Putlara tapıyoruz dediler ve onlara kulluk edip durmadayız.
72 Çağırdığınız vakit dedi, duyuyorlar mı?
73 Yahut size bir faydaları var mı, bir zarar veriyorlar mı?
74 Hayır dediler, atalarımızı böyle bulduk, böyle yapıyordu onlar.
75 Şimdi gördünüz mü dedi, neye kulluk ediyorsunuz.
76 Siz ve çok daha önce gelip geçen atalarınız.
77 Hiç şüphe yok ki artık, âlemlerin Rabbinden başka onlar, bana düşman.
78 Âlemlerin Rabbi, öyle bir mâbuttur ki beni yaratmıştır ve odur doğru yolu gösteren bana.
79 Ve öyle bir mâbuttur ki beni doyurur ve suya kandırır.
80 Ve hastalandığım zaman o şifâ verir bana.
81 Ve öyle bir mâbuttur ki beni öldürür, sonra da diriltir.
82 Ve öyle bir mâbuttur ki kıyâmet gününde umarım, hatâmı da yarlıgar.
83 Rabbim, bana peygamberlik ver ve beni temiz kişilere kat.
84 Sonra gelenler arasında da güzel bir ad, san ver bana, doğrulukla andır beni.
85 Beni Naîm cennetinin mîrasçılarından et.
86 Atamı da yarlıga, şüphe yok o, sapıklardan.
87 Utandırma beni insanların dirilecekleri günde.
88 O günde ki ne mal fayda verir o gün, ne evlât.
89 Ancak Allah'a, şirkten ve şüpheden arınmış bir gönülle gelen faydalanır.
90 Ve cennet, o gün, çekinenlere yaklaştırılmıştır.
91 Ve cehennem, azgınlara gösterilmiş, meydana çıkarılmıştır.
92 Ve onlara, nerede kulluk ettikleriniz denilmiştir,
93 Allah'ı bırakıp da tapıyordunuz onlara, size yardım ediyorlar mı, yoksa kendilerine bir yardımda bulunuyorlar mı?
94 Hepsi de, birbiri üstüne, başaşağı cehenneme atılmışlardır tapanlar da, tapılanlar da.
95 Ve İblîs'in bütün ordusu da.
96 Orada birbirleriyle çekişerek derler ki.
97 Allah hakkı için gerçekten de biz, apaçık bir sapıklık içindeydik.
98 Sizi, âlemlerin Rabbiyle bir tuttuğumuz zaman.
99 Bizi, ancak o mücrimler saptırdı.
100 Artık ne şefâatçilerden bir şefâatçi var bize.
101 Ne bir can dostu.
102 Ne olurdu bir kere daha dünyâya dönebilseydik de inananlardan olsaydık.
103 Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
104 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
105 Nûh kavmi de peygamberleri yalanladı.
106 Hani, kardeşleri Nûh, onlara demişti ki: Hâlâ mı çekinmezsiniz?
107 Şüphe yok ki ben, size emin bir peygamberim.
108 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
109 Ve ben, tebliğime karşılık bir mükâfât istemem sizden, benim mükâfâtım, ancak âlemlerin Rabbine âit.
110 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
111 Dediler ki: Sana, aşağılık kişiler uymuş, biz de mi inanalım sana?
112 Nûh, benim onların yaptıklarına dâir bir bilgim yok dedi.
113 Onların hesâbı ancak Rabbime âittir eğer anlarsanız.
114 Ve ben, inananları kovamam.
115 Ben ancak, apaçık bir korkutucuyum.
116 Ey Nûh dediler, bu işten vazgeçmezsen seni mutlaka taşlarız.
117 Rabbim dedi, gerçekten de kavmim, yalanladı beni.
118 Sen, onlarla benim aramda hükmet ve beni de kurtar, inananlardan benimle berâber bulunanları da.
119 Derken onu da o dopdolu gemiyle kurtardık, onunla berâber bulunanları da.
120 Sonra da onlardan başka geri kalanları sulara garkettik.
121 Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
122 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
123 Âd kavmi de peygamberleri yalanladı.
124 Hani , kardeşleri Hûd, onlara demişti ki: Hâlâ mı çekinmezsiniz?
125 Şüphe yok ki ben, size emin bir peygamberim.
126 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
127 Ve ben, tebliğime karşılık bir mükâfât istemem sizden, benim mükâfâtım, ancak âlemlerin Rabbine âit.
128 Siz, her yüksek tepede, ihtiyâcınız olmayan bir yapı kurarak eğlenip durur musunuz?
129 Sağlam yapılar, kaleler yaparsınız da ebedî kalacağını mı umarsınız?
130 Tutup yakaladığınızı cebbarcasına mı yakalarsınız?
131 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
132 Çekinin o mâbuttan ki bildiğiniz nîmetleri vererek yardım etti size.
133 Yardım etti size hayvanlar ve evlât vererek.
134 Ve bahçeler ve kaynaklar ihsân ederek.
135 Şüphe yok ki ben, o pek büyük günün azâbı size gelip çatacak, ondan korkuyorum.
136 Bizce bir dediler, istersen öğüt ver bize, istersen öğüt verenlerden olma.
137 Bu, önce gelip geçenlerin uydurmalarından başka bir şey değil.
138 Ve biz, azâba uğratılmayacağız.
139 Derken onu yalanladılar, biz de onları helâk ettik. Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
140 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
141 Semûd kavmi de peygamberleri yalanladı.
142 Hani, kardeşleri Sâlih, onlara demişti ki: Hâlâ mı çekinmezsiniz?
143 Şüphe yok ki ben, size emin bir peygamberim.
144 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
145 Ve ben, teblîğime karşılık bir mükâfât istemem sizden, benim mükâfâtım, ancak âlemlerin Rabbine âit.
146 Burada emin bir halde bırakılacak mısınız?
147 Bağlarda, kaynaklarda.
148 Ekinler içinde, tomurcukları nazik, yumuşak hurmalıklar yanında.
149 Ve büyük bir akılla, ustalıkla dağlarda evler yontmadasınız.
150 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
151 Aşırı gidenlerin emrine uymayın,
152 o aşırı gidenler ki yeryüzünde bozgunculuk ederler de ıslâh etmezler.
153 Sen dediler, ancak büyülenmiş kişilerdensin.
154 Bizim gibi bir insandan başka bir şey de değilsin sen. Doğru söyleyenlerdensen bir delil göster bize.
155 Bu dedi, dişi bir deve; su içme hakkı, bir gün onun, malûm bir gün de su içme hakkı sizin.
156 Ve ona kötülükle dokunmayın, sonra pek büyük bir günün azâbı, helâk eder sizi.
157 Ayaklarını kesip öldürdüler onu da nâdim oldular.
158 Azap, onları helâk ediverdi. Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
159 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
160 Lût kavmi de peygamberleri yalanladı.
161 Hani, kardeşleri Lût, onlara demişti ki: Hâlâ mı çekinmezsiniz?
162 Şüphe yok ki ben, size emin bir peygamberim.
163 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
164 Ve ben, tebliğime karşılık bir mükâfât istemem sizden, benim mükâfâtım, ancak âlemlerin Rabbine âit.
165 Siz, insanlardan erkeklere yaklaşıyor da,
166 Rabbinizin, sizin için yarattığı eşlerinizi bırakıyor musunuz? Hayır, siz, haddi aşmış bir topluluksunuz.
167 Ey Lût dediler, bu işten vazgeçmezsen seni mutlaka şehrimizden çıkarırız.
168 Şüphe yok ki dedi, ben, sizin yaptığınızdan nefret etmedeyim, onu kınamadayım.
169 Rabbim, beni de onların yaptıkları işin azâbından kurtar, âilemi de.
170 Derken onu da kurtardık, bütün âilesini de.
171 Ancak bir kocakarı, geri kalanların içindeydi.
172 Sonra berikileri mahvettik.
173 Üstlerine öylesine bir yağmur yağdırdık ki, ne de kötüdür korkutulanlara yağdırılan yağmur.
174 Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
175 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
176 Ashâb-ı Eyke de peygamberleri yalanladı.
177 Hani Şuayb, onlara demişti ki: Hâlâ mı çekinmezsiniz?
178 Şüphe yok ki ben, size emin bir peygamberim.
179 Artık Allah'tan çekinin ve itâat edin bana.
180 Ve ben, tebliğime karşılık bir mükâfât istemem sizden, benim mükâfâtım, ancak âlemlerin Rabbine âit.
181 Ölçeği tam ölçün, eksik ölçenlerden olmayın.
182 Doğru terâziyle tartın.
183 İnsanların haklarından hiçbir şeyi eksiltmeyin ve yeryüzünde bozguncu olmayın.
184 Çekinin o mâbuttan ki sizi de yaratmıştır, önceki ümmetleri de.
185 Sen dediler, ancak büyülenmiş kişilerdensin.
186 Ve bizim gibi insandan başka bir şey de değilsin sen ve biz seni mutlaka yalancılardan sanmadayız.
187 Gökyüzünden parçalar düşür üstümüze eğer doğru söyleyenlerdensen.
188 Rabbim dedi, yaptığınız şeyi daha iyi bilir.
189 Derken onu yalanladılar da karanlık günün azâbı helâk etti onları; şüphe yok ki bu, o günün pek büyük bir azâbıydı.
190 Şüphe yok ki bunda bir delil var, fakat halkın çoğu inanmaz.
191 Ve şüphe yok ki Rabbin, elbette üstündür, rahîmdir.
192 Ve hiç şüphe yok ki Kur'ân, âlemlerin Rabbi tarafından indirilmiştir.
193 Rûh-ül-Emîn indirmiştir onu.
194 Senin gönlüne, korkutanlardan olasın diye.
195 Apaçık Arapçayla.
196 Ve şüphe yok ki o hükümler, elbette önceki kitaplarda da var.
197 Onu, İsrâiloğullarının bilginlerinin bilmesi de bir delil değil miydi onlara?
198 Kur'ân'ı Arap olmayanlardan, Arapça bilmeyenlerden birisine indirseydik de.
199 Onlara okusaydı gene inanmazlardı.
200 Biz, böylece Kur'ân'ı, mücrimlerin gönüllerine kadar işlettik.
201 Fakat elemli azâbı görmedikçe inanmazlar ona.
202 Ansızın gelip çatar onlara ve onlar anlamazlar bile.
203 Derler ki: Bize mühlet verilir mi acaba?
204 Hâlâ azâbımızın çabucak gelmesini mi isterler?
205 Diyelim ki yıllarca onları yaşattık, geçindirdik de.
206 Sonra onlara vaadedilen azap geldi.
207 O yaşayıp geçinmeleri, onları herhangi bir sûretle kurtarabilir mi ki?
208 Ve hiçbir şehri helâk etmedik ki oraya, korkutucu peygamberler göndermeyelim de.
209 Öğüt vermesinler ve biz zulmetmeyiz hiç.
210 Ve onu Şeytanlar indirmedi.
211 Ve bu, onlara yakışmadığı gibi buna güçleri de yetmez.
212 Şüphe yok ki onlar, vahyi duymaktan uzaklaştırılmışlardır.
213 Sakın Allah'la berâber bir başka mâbûdu çağırma, yoksa azâba uğratılanlardan olursun.
214 Ve en yakın hısımlarını korkut.
215 İnananlardan sana uyanlara karşı kanadını indir, mütevâzi ol.
216 Sana isyân ederlerse de de ki: Şüphe yok ki ben, sizin yaptıklarınızdan uzağım.
217 Ve dayan üstün ve rahîm mâbûda.
218 Öylesine mâbut ki namaza kalktığın zaman da seni görür.
219 Ve secde edenler arasında secde edişini de görür.
220 Şüphe yok ki o, her şeyi duyar, bilir.
221 Haber vereyim mi size, kime iner Şeytanlar?
222 Onlar, bütün yalancı ve suçlulara inerler.
223 Ve onlar da Şeytanlara kulak verirler ve Şeytanların çoğuysa yalancıdır.
224 Ve şâirlere de akılsızlar ve ziyankârlar uyar.
225 Görmez misin ki hiç şüphe yok, onlar, her vâdide sersemce dolaşıp dururlar.
226 Ve hiç şüphe yok ki onlar, yapmadıkları şeyleri söylerler.
227 Ancak inananlar ve iyi işlerde bulunanlar ve Allah'ı çok ananlar ve zulme uğradıktan sonra yardıma mazhar olanlar müstesnâ. Ve zulmedenler, yakında bileceklerdir halleri neye varacak ve nereye varıp gidecekler.

Furkân suresi

Neml suresi